بررسی نقش الگویی والدین در فرایند تعلیم و تربیت فرزندان و دستیابی به اهداف آموزشی

بزرگترین رسالت والدین ، پرورش عقل و خرد فرزندان است که ناشی از تربیت صحیح و آموزش درست فرزندان می باشد. والدین می بایست با اهداف آموزش و پرورش آشنا شوند و از طریق تمرکز بر فرایندهای جهانی تعلیم و تربیت ، فرزندانشان را به اعضای قابل و شایسته جهانی بدل سازند. تربیت صحیح کودک از یک طرف مستلزم داشتن هدفهای تربیتی توسط والدین است و از طرف دیگر باید به تناسب سن و جنس و محدویت ها و توانایی های کودکان روش مناسب برای رشد و تربیت قوای جسمی و روانی آنان در نظر گرفته شود. اگر نیازهای بدنی در خانواده در شرایطی مناسب پاسخ گویی شود می تواند سایر ابعاد شخصیتی انسان از جمله بعد اجتماعی ، فردی ، عقلی و قلبی را فعال و شکوفا کند. در فرایند تعلیم و تربیت ، مدارس اصلی ترین نهاد تربیتی قلمداد می گردند. لیکن عملکرد موفق این نهاد بدون حضور پررنگ و مشارکت همه جانبه والدین قابل تحقق نمی باشد. چرا که والدین اولین معلمان کودکان به شمار می آیند و اهمیت مشارکت آنان بر هیچ یک از متخصصان امر آموزش و پرورش و سیاست گذاران آموزشی پوشیده نیست . با توجه به اهمیت مشارکت اولیا در فرایند تعلیم و تربیت ، در این مقاله مروری سعی شده است تا نقش الگویی والدین در فرایند تعلیم و تربیت و دستیابی به اهداف آموزشی مورد بررسی قرار گیرد و پیشنهاداتی جهت افزایش مشارکت بیشتر اولیا در امور آموزشی و مدرسه در جهت بهبود عملکرد فرزندان ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، نقش والدین ، فرزندان ، دانش آموزان ، اهداف آموزشی