رابطه بین خودکارآمدی با کفایت اجتماعی و بلوغ عاطفی در دانش آموزان پسر پایه ششم مقطع ابتدایی ناحیه یک شهر کرمان

هدف پژوهش، بررسی رابطه بین خودکارآمدی با کفایت اجتماعی و بلوغ عاطفی در دانش آموزان پسر پایه ششم مقطع ابتدایی ناحیه یک شهر کرمان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. نوع تحقیق کاربردی و پژوهش از نظر اجرا از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان پسر پایه ششم مقطع ابتدایی ناحیه یک شهر کرمان بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۱ -۱۴۰۲ مشغول به تحصیل و تعداد ۲۷۵۶ نفر بودند. حجم نمونه شامل ۳۳۸ نفر از دانش آموزان پسر پایه ششم مقطع ابتدایی شهر کرمان انتخاب شد. این حجم نمونه توسط جدول مورگان با توجه به تعداد جامعه ی آماری محاسبه شد. روش نمونه گیری به روش نمونهگیری تصادفی ساده بود. ابزارهای مورد استفاده پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲)، پرسشنامه بلوغ عاطفی یاشویر سینگ و ماهیش بهارگاوا (۱۹۹۱) و کفایت اجتماعی فلنر((۱۹۹۰، بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین خودکارآمدی با کفایت اجتماعی و بلوغ عاطفی در دانش آموزان پسر پایه ششم مقطع ابتدایی، رابطه معنادار مستقیم وجود دارد؛ یعنی هرچه خودکارآمدی در دانش آموزان بیشتر باشد کفایت اجتماعی و بلوغ عاطفی آنها بیشتر است. لذا پیشنهاد میشود برای آگاهی معلمان و دانش آموزان در این زمینه برنامه های آموزشی در برنامه آموزشی مدارس گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

بلوغ عاطفی ، کفایت اجتماعی ، خودکارآمدی