بررسی ارتباط تاب آوری با کاهش اختلالات یادگیری(مطالعه موردی دانش آموزان ابتدایی آموزش و پرورش زهک)

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ارتباط تاب آوری با کاهش اختلالات یادگیری(مطالعه موردی دانش آموزان ابتدایی آموزش و پرورش زهک) است که به شیوه توصیفی با بهره مندی از منابع ومقالات مرتبط با موضوع در خرداد ۱۴۰۲ انجام گرفته است در این پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته ۳سوالی ۴ گزینه ای با ضریب الفای کرونباخ۰/۶۵۴ و نمونه ی آماری ۵۲ نفر به شیوه ی تصادفی انتخاب شوندتاب آوری را سازگاری مثبت فرد در واکنش به شرایط ناگوار (آسیبها و تهدیدات) میدانند. البته تاب آوری، تنها پایداری در برابر آسیبها یا شرایط تهدید کننده نیست و حالتی انفعالی در رویارویی با شرایط خطرناک نمیباشد، بلکه شرکت فعال و سازنده در محیط پیرامونی خود است. تابآوری یکی از عوامل حفاظت کننده همراه با سایر عوامل محافظت کننده است که نقش مهمی در موفقیت افراد و جان به در بردن از شرایط ناگوار دارد. به طوری که برخورداری از این خصوصیت باعث میشود دانش آموزان به رفتار سازگارانه در موقعیت حل مساله دست پیدا کرده و رویارویی با مشکلات را برای آنها سادهتر میسازد نکتهای که باید به آن توجه کرد این است که درست است تابآوری به قابلیت تطابق انسان در مواجه ه با بلایا یا فشارهای جانکاه، غلبه یافتن و حتی تقویت شدن با آن تجارب اطلاق میشود، اما این خصیصه در کنار تواناییهای درونی شخص و مهارتهای اجتماعی او و همچنین در تعامل با محیط تقویت میشود، توسعه مییابد و به عنوان یک ویژگی مثبت متبلور میشود. براساس استنباط های انجام شده می توان گفت که تاب آوری سبب کاهش اختلالات خواندن، نوشتن، ریاضی می شود

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، کاهش اختلالات یادگیری ، دانش آموزان ابتدایی ، آموزش و پرورش شهرستان زهک