اقدام پژوهی: چگونه توانستم دانش آموزانم را به کلاس های حضوری بعد از پاندمی کرونا که مدت طولانی به صورت مجازی بود علاقه مند کنم.

هنرآموزان در هنرستان ها بیشترین وقت را برای تماس با هنرجویان ، مشاهده آنان و کمک به جریان رشد و تکامل آنها در اختیار دارند. هنرآموز باید در روابط با هنرجویان از اصول حسنه انسانی آگاه باشد و آنها را به کار بندد و محیطی را به وجود آورد که هنرجویان، مشکلات خود را با او در میان گذاشته و او در حد توان به اصلاح و تغییر رفتار آنها اقدام نماید.هنرآموز به این موضوع ایمان داشته باشد که رفع موانع تربیتی و کاهش مشکلات هنرجویان ، خود مقدمه ای برای آماده سازی ذهنی هنرجویان و ارائه مطالب درسی می باشد.هنرآموز متعهد، در طریق حفظ و تامین منافع واقعی شاگرد است ، در حل مسائل و مشکلات کوشاست . روحیه اش به گونه ای است از خدمت لذت می برد ، از ساختن و به عمل آوردن هنرجو و قراردادنش در مسیری که مورد هدف است خرسند است.با توجه به آنچه ذکر شد در راستای تعهد و مسئولیت خود در هنرستان، با مشاهده ی عدم علاقه هنرجویانم به درس خواندن و حضور در کلاس و مدرسه , سعی به حل کردن مشکل آنها کردم . زیرا بدون داشتن علاقه و انگیزه امکان حضور هنرجویان در کلاس میسر نبود.ابزار گردآوری اطلاعات شامل مصاحبه، مشاهده و پرسش از خود هنرجویان می باشد.با اطلاعات به دست آمده ، مشخص شد مشکل هنرجویان عدم علاقه و وجود کارهای پردرامد اما قاچاق است که به دنبال عوامل ایجاد کننده ی آن بر آمدم و راهکار های مناسب با توجه به اطلاعاتی که در کتابها ، تحقیقات در این زمینه و تجربیات شخصی خودم بود ارائه شد. هرچند که کار سخت و پرپیچ و خمی در راه داریم زیرا مسیری که هنرجویان در ان قرار گرفته اند از نظر مالی مسیری پر سود است و با توجه به مشکلات اقتصادی که در جامعه وجود دارد و جامعه را به دو بخش فقیر و غنی تقسیم کرده است,منصرف کردن هنرجویان از این مشاغل کمی دشوار به نظر میرسد. اما تا انتهای مسیر دست از تلاش برنخواهیم داشت و امید است که به لطف پروردگار بتوانیم هنرجویان را در مسیری درست قرار دهیم که به سعادت دنیوی و اخروی نایل شوند.

کلیدواژه ها:

کرونا ، قاچاق کالا ، فقر ، هنرجو