جانمایی مناسب مراکز امداد و نجات در شرایط وقوع بحران ناشی از بلایای طبیعی در منطقه ۹ شهر مشهد با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی

یکی از موضوعاتی که بیش تر شهرهای بزرگ جهان با آن مواجه هستند، موضوع حوادث طبیعی است . برای اتخاذ و اجرای سریع و صحیح تصمیم ها جهت کاهش آسیب پذیری و اثرات آنها قبل ، حین و بعد از وقوع حوادث طبیعی مدیریت بحران لازم می باشد. همه ساله در نقاط مختلف جهان، افراد زیادی براثر وقوع سوانح طبیعی نظیر سیل و زلزله جان و خانه خود را از دست می دهند. تامین مکان مناسب برای استقرار مراکز امدادرسانی پس از وقوع زلزله و اسکان آوارگان یکی از موارد مهم در برنامه ریزی و مدیریت بحران است . با توجه به اینکه در کتاب نقشه پهنه بندی خطر نسبی زلزله ایران، مشهد به عنوان دومین کلانشهر کشور در پهنه »با خطر نسبی زیاد« بوده به منظور مکانیابی محل های استقرار موقت جمعیت های آسیب دیده ناشی از زلزله احتمالی ، مورد مطالعه قرار گرفته است . انجام این پژوهش به دلایل زیر ضروری به نظر می رسد:۱- سانحه خیزی شهر مشهد و رخداد زلزله های مکرر در این شهر در چند سده اخیر. ۲- فقدان یک الگوی کارآمد جهت مکان گزینی اسکان موقت پس از سانحه در مشهد. ۳- فقدان یک الگوی کارآمد جهت برنامه ریزی اسکان موقت پس از سانحه در مشهد. ۴- ناشناخته ماندن مکانهای اسکان موقت پس از سانحه در مشهد. روش تحقیق توصیفی -تحلیلی بوده که پس از مشخص شدن معیارهای موثر در امر مکانیابی مراکز موقت اسکان و امداد که از پیشینه مرتبط با تحقیق و اطلاعات و دادههای قابل دسترس گزینش گردید، اقدام به وزن دهی معیارها و شاخص ها مطابق با نظریه کارشناسان خبره مدیریت بحران از طریق پرسشنامه و با استفاده از تکنیک *AHP و نرمافزارGIS ، لایه های تولید شده هر معیار با توجه به وزن دهی با یکدیگر تلفیق شده که خروجی آن نقشه پهنه بندی سطح منطقه ۹ شهرداری مشهد برای اسکان موقت و جانمایی مراکز امداد و نجات جهت سانحه دیدگان است .

کلیدواژه ها:

»تحلیل سلسله مراتبی« ، »مکانیابی« ، »مراکز امداد و نجات« ، »بایای طبیعی« ، »مشهد«