ارزیابی و کمی سازی خدمات اکوسیستمی کاهش آلودگی صوتی در بخش مرکزی استان اصفهان

از جمله مشکلاتی که محیط های شهری با آن رو به رو هستند آلودگی صوتی است که پوشش گیاهی می تواند در تعدیل آن نقش به سزایی ایفا نماید. در این پژوهش خدمات اکوسیستمی کاهش آلودگی صوتی در بخش مرکزی استان اصفهان مورد ارزیابی و کمی سازی قرار گرفته است. بدین منظور از ماتریس ارزیابی خدما ت اکوسیستمی که براساس عرضه و تقاضای خدمات اکوسیستمی با توجه به ظرفیت انواع کاربری زمین است استفاده گردید. سپس به منظور اعتبارسنجی روش، در ابتدا تعدادی از سنجه های سیمای سرزمین در نرم افزار FRAGSTATE محاسبه و پس از اندازه گیری تراز فشار صوت در ایستگاه های تعیین شده در منطقه ی مطالعاتی، تغییرات الگوهای سیمای سرزمین با نتایج بخش صوت مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج ماتریس ارزیابی نشان داد که فضای سبز دارای بیشترین ظرفیت فراهم سازی این خدمات اکوسیستمی است در حالی که مناطق صنعتی و انسان ساخت ظرفیتی برای فراهم سازی ا ین خدمات اکوسیستمی ندارند و میزان تقاضا برای این خدمات اکوسیستمی در این کاربری ها بالاست. نتایج اعتبارسنجی مدل نشان داد که ارتباط قوی بین الگوهای سیمای سرزمین و نوع کاربری با مقادیر تراز صوت وجود دارد. نتایج این مطالعه می تواند به عنوان مبنایی برای طراحی شهری و مدیریت سیمای سرزمین در مناطق انسان ساخت به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

تغییرات الگوهای سیمای سرزمین ، سنجه های سیمای سرزمین ، خدمات اکوسیستمی ، کاهش آلودگی صوتی ، ماتریس ارزیابی