بررسی توازن ( تکرار ) در اشعار پایداری

شعر یا همان رستاخیز کلمات مهمترین و عالی ترین ابزاری است که شاعران برای رساندن احساس، اندیشه و جهانبینی خود انتخاب کرده اند. تکرار نقش بسزایی در دلالتهای آوایی و معنایی دارد. تکرار با انواع گوناگونش از جمله تکرار صوتی و لفظی، تکرار بدایت(تکرار در آغاز مقطع) ، تکرار تجاور، تکرار لازمه، تکرار تراکمی و تکرار هرمی، بخش عمده ای از زیبایی اشعار، به ویژه شعر معاصر را به خود اختصاص داده است . این مقاله بر آن است تا با پرداختن به معانی تکرار و دلالت های آن در شعر مقاومت، جلوه ای دیگر از ابعاد مقاومت را رونمایی کند؛ بدین منظور هدف کلی در این پژوهش بررسی توازن ( تکرار ) در شعر شاعران پایداری است. این پژوهش از نوع مطالعات کیفی و تحقیقات توصیفی می باشد که به بررسی تکرار ( توازن ) در شعر شاعران پایداری میردازدپ. در این تحقیق صرفا از مطالعات نظری – توصیفی ( مطالعات کتابخانه ای، مطالعات پایگاه های اطلاعات علمی معتبر و مجلات معتبر) اطلاعاتی گرداوری شد. مقوله تکرار علاوه بر دیدگاه سبکشناسی از دیدگاه های ادبی همچون بدیع لفظی، دستور زبان فارسی، معانی و بیان، عروض و قافیه قابل توجه و امعان نظر است.فرایند تکرار در واج، هجا، واژه، گروه های اسمی و...، و جمله که از عناصر زبانی هستند، رخ میدهد و باعث موسیقی در زبان شعر و هم در این فرایندهای زبانی میشود. به بیانی دیگر، تکرار بهویژه تکرار کلامی موجب ایجاد توازن و موسیقی در زبان شعر و برجسته نمودن آن میگردد.

کلیدواژه ها:

شعر پایداری ، توازن ، تکرار زبانی ، تکرار نحوی ، موسیقی شعر.