اولویتبندی کشت محصولات عمدهی زراعی از دو دیدگاه انرژی و مزیت نسبی (مطالعهی موردی: استان همدان)

مفهوم بهرهوری تولید دارای اهمیت بسزایی در کشاورزی بوده و در این میان مدیریت صحیح در انتخاب کشتهای مناسب برای هر منطقه گامی موثر برای افزای بهرهوری تولیدات کشاورزی میباشد که در این تحقیق این مقوله روی تولیدات زراعی عمدهی استان همدان )گندم آبی و دیم، جوی آبی و دیم، یونجهی آبی، سیب زمینی و نخود دیم( با توجه به دو دیدگاه انرژی و مزیت نسبی مورد ارزیابی قرار گرفت. در دیدگاه انرژی شاخصهای بازدهی انرژی، بهروهوری انرژی، انرژی خالص افزوده و انرژی مخصوص و در دیدگاه مزیت نسبی شاخصهای مزیت نسبی عملکرد، مزیت مقیاس و مزیت کل محاسبه گردیدند. طبق نتای تحقیق از دیدگاه انرژی تنها دو محصول سیبزمینی و یونجهی آبی دارای توجیه کافی برای تولید در استان بوده و از دیدگاه مزیت نسبی محصولات گندم آبی، جوی دیم و نخود دیم دارای توجیه اقتصادی نبودند. در انتها مقایسهی اولویتبندی منت شده از دو دیدگاه نشان داد که محصولات سیبزمینی و یونجهی آبی کشتهای ارجح در استان میباشند.

کلیدواژه ها:

اولویتبندی ، کشت ، شاخصهای انرژی ، مزیت نسبی ، استان همدان