تفاوت میزان یادگیری دانش آموزان ابتدایی در آموزش حضوری و آموزش مجازی

آموختن و یادگیری از جمله حقوق اساسی هر انسان است. با توجه به پیشرفت جوامع و تغییر و تحول مداوم آن، نظام های آموزشی هر جامعه نیز دستخوش تغییر و تحول شده است. امروزه در عصری زندگی می کنیمکه عصر فناوری و ارتباطات نام گرفته است. اینک قریب به دو دهه است فناوری اطلاعات در عرصه تعلیم و تربیت پا نهاده و نظام های آموزشی و محیط های تحصیلی را به چالش کشیده است. پژوهش حاضر با رویکرد کیفی به روش پدیدارشناسی از نوع توصیفی و تفسیری انجام شده است. هدف از انجام این پژوهش این اس ت که بدانیم دانش آموزان ابتدایی با استفاده از کدام روش تدریس میتوانند یادگیری بیشتر و بهتری داشته باشند .جامعه آماری پژوهش ما شامل پنج نفر ولی دانش آموزان دوم تا ششم ابتدایی طی سال های متوالی ( ۹۸ - ۹۹ و ۹۹ - ۱۴۰۰ ) و نمونه گیری ما نیز به صورت غیر تصادفی بوده است. گردآوری داده ها با استفاده از مصاحبه و تایید پذیری داده ها از طریق همسو سازی با پژوهش های مرتبط صورت گرفته است .نتایج پژوهش نشان می دهد که آموزش مجازی به عنوان رکن موثر در آموزش می تواند با رفع چالش ها موجب افزایش بهره وری آموزش ویادگیری ،دسترسی عمومی و.... شود به شرط آن که بدان توجه شود و با بررسی های بیشتر الگویی جامع ( الگوی حکمرانی آموزش مجازی) برای نحوه استفاده از ان در آموزش و پرورش تدوین گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، فناوری ، یادگیری ، آموزش حضوری