اندیشه های ابوزید و برداشت او از قرآن

اعتبار برداشت از قرآن متکی بر مبانی و پیش فرض هایی چون، باورداشت انتساب معانی و الفاظ آن به خداوند و امکان رهیافت مفسر به محتوا و مراد آیاتی است که ناظر به فرهنگ عصر نزول و نه متاثر از فرهنگ جاهلی می باشد. این در حالی است که مبانی فوق در آثار قرآن پژوهانی چون ابوزید که از هرمنوتیک، زبان شناسی و معناشناسی جدید، تاثیر پذیرفته اند به چالش کشیده می شود. برآیند مدعیات آنان، دست کشیدن از کارآمدی و اعتبار آیات قرآنی در مقام عرضه و اثبات بسیاری از معانی و مقاصدی است که در تفسیر سنتی معتبر شناخته می شوند.مقاله حاضر کوشیده است برخی از این مدعیات را به اشاره بازگو و نقد کند.

کلیدواژه ها:

نصر حامد ابوزید ، فهم متن ، متن و فرهنگ ، فهم در افق تاریخی ، قرآن و فرهنگ زمانه ، فهم‎پذیری قرآن