بررسی اثربخشی روش تدریس معکوس بر خودتنظیمی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر پایه پنجم شهرستان آق قلا

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش تدریس معکوس بر خودتنظیمی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر پایه پنجم شهرستان آق قلا می باشد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه پنجم شهرآق قلا به تعداد ۴۵۶ دانش آموز است. جهت انتخاب نمونه آماری از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد بدین صورت که یکی از مدارس دخترانه شهر آق قلا انتخاب و در مرحله ی بعد از بین کلاس های پنجم این مدرسه انتخاب شده به صورت تصادفی از بین دانش آموزانی که نمره ی بالای ریاضی و انضباط خوب بودند ۴۰ دانش آموز انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های خودتنظیمی بوفارد (۱۹۹۵) و اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران (۲۰۰۴) بود که روایی پرسشنامه ها توسط چند نفر متخصصین حوزه روانشناسی مورد بررسی قرار گرفت و پس از بررسی و انجام اصلاحات جزیی مورد تایید نهایی قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب ۸۲/۰ و ۸۶/۰ بدست آمد که نشان از پایایی خوب پرسشنامه دارد. جهت تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از افزار ۲۵SPSS در دو بخش تحلیل توصیفی (فراوانی داده ها، درصد فراوانی داده ها، انحراف استاندارد و میانگین) و تحلیل واریانس و کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش تدریس معکوس در پس آزمون، موجب افزایش تمامی مولفه های خودتنظیمی و اشتیاق تحصیلی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است بنابراین می توان نتیجه گرفت که تدریس معکوس تاثیر معناداری بر افزایش خودتنظیمی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

تدریس معکوس ، خودتنظیمی ، اشتیاق تحصیلی ، دانش آموزان