اثربخشی روش تدریس مشارکتی از نوع جیگ ساو بر برقراری ارتباط موثر اجتماعی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان پایه ششم شهرستان آزادشهر در درس مطالعات اجتماعی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روش تدریس مشارکتی از نوع جیگ ساو بر برقراری ارتباط موثر اجتماعی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان پایه ششم شهرستان آزادشهر در درس مطالعات اجتماعی بود. روش این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه گواه و آزمایش بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان ابتدایی پایه ششم شهرستان آزادشهر به تعداد ۲۴۶۷ دانش آموز بود. برای اتخاذ نمونه آماری در شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شد. بدین صورت که به طور تصادفی از بین مدارس ابتدایی آندسته از مدارسی که پایه ششم داشتند انتخاب شدند سپس از بین مدارس دو مدرسه به طور تصادفی به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شد سپس از بین دانش آموزان پایه ششم مدرسه ۶۸ دانش آموز به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شد و به طور تصادفی در دو گروه ۳۴ نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های شناسایی ارتباطات تاب آوری تحصیلی بود که روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط روان شناسان و متخصصان حوزه علوم تربیتی، اختلالات روانی و یادگیری مورد بررسی قرار گرفته و پس از تجزیه و تحلیل و انجام اصلاحات جزئی مورد تائید نهایی قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها نیز با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب ۸۱/۰ و ۷۳/۰ بدست آمد. یافته های پژوهش نشان داد که تدریس مشارکتی تاثیر معناداری بر ارتباط موثر اجتماعی (ارتباط بازیردست ها، ارتباط با مافوق ها و ارتباط با همکلاسی ها) و تاب آوری تحصیلی (مهارت های ارتباطی، جهت گیری آینده و مسئله محور و مثبت نگر) دانش آموزان دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تدریس مشارکتی از نوع جیگ ساو موجب افزایش ارتباط موثر اجتماعی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان می گردد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس مشارکتی ، جیگ ساو ، ارتباط موثر اجتماعی ، تاب آوری تحصیلی ، دانش آموزان