ارائه روشی مبتنی بر راهکار نزدیک ترین همسایه ها و فاصله همینگ به منظور شناسایی برنامه های مخرب

امروزه دستگاه های مبتنی بر اندروید مثل تلفن های همراه هوشمند، تبلت ها و اخیرا هدست های واقعیت مجازی، کاربرد روز افزونی در زندگی روزمره ما پیدا کرده اند. همراه با توسعه نرم افزارها برای این دستگاه ها، برنامه های مخرب جدیدی توسط نفوذگران منتشر می شود که شناسایی و مقابله با آن ها مشکل تر است چون از روش های پیچیده تری استفاده می کنند. اگرچه تاکنون روش هایی برای محاسبه خطر امنیتی و شناسایی برنامه های مخرب ارائه شده اند، اما با گسترش سطح و عمق تهدیدات آن ها، نیاز به روش های جدید در این زمینه همچنان احساس می شود. در این مقاله الگوریتم جدیدی به منظور محاسبه خطر امنیتی برنامه های اندروید ارائه داده ایم که می تواند در شناسایی برنامه های مخرب از برنامه های مفید به کار رود. در این الگوریتم برای محاسبه خطر امنیتی یک برنامه ورودی، به کمک فاصله همینگ نزدیک ترین همسایه ها از نوع برنامه های مخرب و نزدیک ترین همسایه ها از نوع برنامه های بی خطر به طور جداگانه مشخص می شوند. سپس بر اساس معیاری که در این مقاله ارائه شده است، خطر امنیتی برنامه ورودی محاسبه می گردد. پس از پیاده-سازی این الگوریتم و تنظیم پارامتر تعداد همسایه به کمک مجموعه داده های واقعی، آزمایش های گسترده و متنوعی به منظور ارزیابی روش پیشنهادی صورت گرفت. در این آزمایش ها، روش پیشنهادی با سه روش شناخته شده قبلی در زمینه تشخیص برنامه های مخرب، به کمک چهار مجموعه داده مختلف، مقایسه شد. نتایج حاصل نشان دهنده نرخ تشخیص بالاتر روش پیشنهادی در اغلب موارد است.

کلیدواژه ها:

بدافزار ، فاصله همینگ ، نزدیک ترین همسایه ، خطر امنیتی