نقش هویت اخلاقی در پیش بینی سازگاری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

این پژوهش با هدف تعیین نقش هویت اخلاقی در پیش بینی سازگاری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش انجام تحقیق توصیفی همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوره دوم شهر زاهدان به تعداد ۶۸۶۵ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ که براساس جدول مورگان تعداد ۳۶۶ نفر دانش آموز به صورت طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه هویت اخلاقی آکویینو و رید(۲۰۰۲)، سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک(۱۹۸۴) و خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان(۱۹۹۹) بود. روایی پرسشنامه ها از نوع محتوایی و اعتبار با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه هویت اخلاقی ۷۹/۰، سازگاری تحصیلی ۸۱/۰ و خودکارآمدی تحصیلی ۸۰/ برآورد گردید. یافته های پژوهش نشان داد بین هویت اخلاقی با سازگاری تحصیلی و خودکارآمدی دانش-آموزان رابطه معناداری وجود مثبت و معناداری وجود داشت. یافته های تحلیل رگرسیون نشان داد هویت اخلاقی توانست ۶/۶۷ درصد از تغییرات سازگاری تحصیلی و ۴/۷۰ درصد از تغییرات خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی نمایند. همچنین مولفه های هویت اخلاقی قادر به پیش بینی سازگاری تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان بودند.

کلیدواژه ها:

هویت اخلاقی ، سازگاری تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی