تاثیرتمرین مقاومتی اینتروال شدید و مصرف مکمل ویتامینD بر سطوح سیرتوئین۱ و اینترلوکین-۱۰ در زنان دارای اضافه وزن با وضعیت پایین ویتامین D

مقدمه: بررسی مداخله های اثرگذار بر مسیرهای سیگنالینگ کاهنده التهاب، یک هدف درمانی بالقوه در بیماری های ناشی از کمبود ویتامینD می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی اینتروال شدید (HIIRT) و مصرف ویتامینD بر سطوح سیرتوئین۱ و اینترلوکین-۱۰ زنان دارای اضافه وزن با کمبود ویتامین D بود.روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۵۲ زن دارای اضافه وزن و کمبود ویتامین D با میانگین سنی۹۵/۱±۰۴/۲۶ سال و شاخص توده بدنی ۱۰/۱±۴۲/۲۷ کیلوگرم/مترمربع انجام شد. آزمودنی ها به صورت هدفمند انتخاب و سپس بطور تصادفی در گروه های تمرین، ویتامینD، تمرین + ویتامینD(ترکیبی) و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی در سه ست با شدت۸۰ درصد ۱RM، ۱۵۰ ثانیه استراحت بین ست ها و طی ۸ هفته انجام شد. ویتامین Dبه صورت هفتگی با دوز ۵۰۰۰۰ واحد مصرف شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های t زوجی، آنوا یک طرفه و کروسکال والیس انجام شد(۰۵/۰>P). نتایج: پس از ۸ هفته مصرف ویتامینD، HIIRT و ترکیب این دو مداخله، سطح اینترلوکین۱۰و سیرتوئین۱افزایش معناداری یافت(۰۰۱/۰>P). بعلاوه بین میزان تغییرات اینترلوکین-۱۰و سیرتوئین۱ گروه ترکیبی با گروه های تمرین(به ترتیب۰۰۴/۰= p و ۰۰۱/۰>P) و ویتامینD (۰۰۱/۰>P)، و همچنین گروه تمرین با گروه ویتامین D(به ترتیب۰۰۴/۰= p و ۰۰۸/۰= p) ، اختلاف معناداری وجود داشت(۰۵/۰>P).نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام HIIRT در مقایسه با مصرف ویتامین D، اثربخشی بیشتری در افزایش سیرتوئین ۱و اینترلوکین-۱۰ و در نتیجه کاهش التهاب و عوارض ناشی از آن در شرایط اضافه وزنی همراه با کمبود ویتامین D دارد و همزمانی مداخله های HIIRT و مصرف ویتامین D، با تقویت این اثرات همراه است.

کلیدواژه ها:

"تمرین مقاومتی اینتروال شدید" ، "اینترلوکین-۱۰" ، "سیرتوئین۱" ، " ویتامینD "