بررسی تاثیر ذغال بیوچار تهیه شده از کمپوست شهری بر برخی از ویژگی های گل همیشه بهار در دوره های آبیاری مختلف در فضای سبز شهری

بررسی اثر ذغال بیوچار تهیه شده از کمپوست شهری بر خصوصیات مورفولوژیکی گیاه همیشه بهار دردوره های مختلف آبیاری طی آزمایشی در فالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ در مرکز تحقیقات، آموزش و مشاوره فضای سبز شهرداری منطقه ۱۲ انجام شد. فاکتورهایآزمایش شامل دور آبیاری در چهار سطح (آبیاری پس از ۵ ، ۱۰ ، ۱۵ و ۲۰ روز) و مصرف ذغال بیوچار درچهار سطح (صفر یا شاهد، ۱۰ ، ۲۰ و ۴۰ درصد وزن بستر کاشت) بودند. تجزیه واریانس نشان داد که اثردور آبیاری بر تمام صفات مورد بررسی معنی دار بود. بین سطوح مختلف ذغال از لحاظ اثر بر کلیه صفاتاختلاف معنی دار دیده شد. با افزایش تعداد روزهای دور آبیاری از ۵ به ۲۰ روز محتوی آب نسبی برگ وکلروفیل a ، به ترتیب ، ۳۶ / ۶۴ ، ۳۵ / ۲۷ و ۴۵ / ۷۷ درصد کاهش داشت. در بین سطوح کود نیتروژنه نیزاستفاده از ۲۰ درصد ذغال در مقایسه با شاهد، محتوی آب نسبی برگ، کلروفیل a و عملکرد خشک گل را بهترتیب ، ۱۶ / ۱۸ ۴ / ۲۴ و ۲۳ / ۶۸ درصد افزایش داد. بالاترین شاخص سطح برگ، ضریب هدایت روزنه ای،کلروفیل b به کاربرد ۲۰ درصد ذغال در نسبت وزنی بستر کاشت و دور آبیاری بعد از ۵ روز اختصاص یافت.بنابراین جهت دستیابی به بهترین عملکرد گل همیشه بهار، دور آبیاری ۵ روزه و اختصاص ۲۰ درصد از وزنبستر کاشت به ذغال بیوچار توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

شاخص سطح برگ ، کلروفیل ، کم آبی ، فضای سبز