طراحی شهری حساس به آب از منظر اجتماعی با بررسی گروداران در جغرافیای شهری و تغییرات جایگاه آن ها در گذر زمان؛ مطالعه موردی: حوضه آبریز کن در غرب تهران

توسعه شهری و افت تراز آب زیرزمینی متقابلا تهدیدکننده یکدیگر هستند. هدف پژوهش، شناسایی جایگاه گروداران مدیریت منابع آب و توسعه شهری از منظر اجتماعی و نقش طراحی شهری حساس به آب ، در حل تعارض های بین نهادی است. نظر به فرونشست جنوب غرب تهران (سالانه حدود ۲۵ سانتیمتر) ناشی از افت کمی آب زیرزمینی، محدوده شهری حوضه آبریز کن مورد پژوهش قرار گرفت. جامعه آماری شامل تمام گروداران نهادی توسعه ای و حفاظتی موثر در مدیریت شهری و آب زیرزمینی در این حوضه است و با روش نمونه گیری غیر احتمالی گلوله برفی (نمایی با تمیز)، ۱۰ گرودار نهادی کلیدی موثر شناسایی شد. با روش تحلیل گروداران و با پرسشنامه و مقیاس لیکرت (۵-۱)، جایگاه گروداران و با روش تحلیل شبکه اجتماعی در نرم افزار Gephi، نوع و شدت روابط بین نهادی برآورد شد. در این پژوهش بازتعریف طراحی شهری حساس به آب از منظر اجتماعی به عنوان ابزار حل اختلاف، اولین بار مطرح گردید. طبق نتایج تحلیل گروداران، پارامترهای قدرت و تمایل دو گرودار حفاظتی آب منطقه ای (۴.۰۲۶ و ۴.۲۸) و توسعه ای شهرداری (۳.۴۲ و ۳.۷۸)، بالاتر بوده و نزدیکی این دو نهاد با مطلوبیت های متفاوت، بیانگر زمینه تعارض بالقوه است. نتایج تحلیل شبکه اجتماعی نشان داد در شبکه همکاری، بیشترین و کمترین درجه را به ترتیب نهادهای آب و فاضلاب و شهرداری دارند که بیانگر تعامل کم نهادهای توسعه ای، به ویژه شهرداری است. در شبکه تعارض نیز نهادهای آب منطقه ای و شهرداری بیشترین درجه را دارند.

کلیدواژه ها:

گروداران نهادی ، تحلیل گروداران ، تحلیل شبکه اجتماعی ، طراحی شهری حساس به آب ، حل تعارض