مشکلات موجود بر سر راه اعمال اصل همکاری بین المللی در مبارزه با ویروس کرونا و ارائه راهکارهای اجرایی

شیوع ویروس کرونا در جهان باعث ایجاد مباحث جنجال برانگیز و نوینی در تمامی مباحث علمی شده است . در این مقاله برانیم تا ضرورت بررسی همکاری و همبستگی حداکثری جوامع انسانی در مقابله با اپیدمی فراگیر ”کرونا” که کم از جنگ و عواقب آن، پیامد ندارد، بررسی کنیم . در این راستا پاسخگویی به این پرسش اساسی که آیا اصل همکاری بین المللی مستلزم تعهد حقوقی برای کشورها در مبارزه با ویروس کرونا است یا این اصل صرفا یک اصل سیاسی است ؟ مساله اساسی پژوهش حاضر است . فرضیه اولیه برای این پرسش بدین صورت قابل طرح است که در منشور ملل متحد، اساسنامه سازمان بهداشت جهانی ، اعلامیه جهانی حقوق بشر و سایر اسناد بین المللی و منطقه ای، الزام دولت ها در رعایت بهداشت و سلامت عمومی مشاهده می شود. در این راستا دولت ها در پرتو اصل همکاری بین المللی ، ملزم به اتخاذ اقداماتی در حوزه وسیعی شدهاند که برخی از این تعهدات مستلزم اقدام فوری دولت هاست و برخی دیگر در طول زمان تحقق می یابند، از این رو اصل مزبور برای مقابله با ویروس کرونا فارغ از ابعاد سیاسی ، مستلزم یک تعهد حقوقی است . در این مطالعه جمع بندی مطالب با روش کتابخانه ای و با توجه به مقاله های منتشرشده و قوانین مرتبط صورت خواهد گرفت .

کلیدواژه ها:

کرونا ، همکاری ، حقوق بین الملل ، حق سلامت