مروری بر فناوری های ساخت افزایشی (چاپ سه بعدی) و مقایسه آن ها

فناوری چاپ سه بعدی یا ساخت افزایشی از دهه ۸۰ میلادی پا به عرصه وجود گذاشت اما در سال های اخیر پیشرفت های چشمگیری داشته است. تطبیق پذیری و دقت فناوری چاپ سه بعدی منجر به پذیرش گسترده آن در صنایع مختلف شده است. علاوه بر این، پتانسیل آن برای کاهش ضایعات مواد، مصرف انرژی و هزینه های حمل و نقل، آن را به گزینه ای جذاب برای مشاغلی تبدیل کرده است که به دنبال ساده کردن عملیات خود هستند. همچنین با توانایی تولید هندسه ها و قطعات پیچیده و تولید راحت نمونه های اولیه، این فناوری به طور فزاینده ای برای تولید انبوه و سفارشی سازی محصولات مختلف در زمینه هایی مانند تجهیزات پزشکی، مراقبت های بهداشتی، خودروسازی و هوانوردی مورد استفاده قرار می گیرد. با استفاده از مدل های طراحی به کمک کامپیوتر (CAD)، چاپ سه بعدی می تواند اشیاء را با قرار دادن لایه به لایه مواد روی هم بسازد. با وجود مزایای بی شماری که وجود دارد، چاپ سه بعدی همچنان با چالش هایی از جمله نیاز به مواد مقرون به صرفه تر و مقیاس پذیری محدود این فناوری مواجه است. در این مقاله، انواع مختلف چاپگرهایی را که برای مقاصد تجاری مورد استفاده قرار می گیرند بیان می کنیم و به چالش های موجود و نگرانی های توسعه مرتبط با چاپ سه بعدی می پردازیم

کلیدواژه ها:

چاپ سه بعدی ، فناوری ساخت افزایشی ، پلیمریزاسیون