حسگری همکارانه طیف رادیوشناختگر در سیستم های SIMO

رادیوشناختگر یکی از فناوری هایی است که اخیرا به منظور بهبود بهره وری طیفی مورد استفاده قرار می گیرد. دسترسی پویا به طیف از طریق حسگری و در اختیار قرار دادن حفره های طیفی به کاربران ثانویه از ویژگی های منحصر به فرد شبکه های مبتنی بر رادیوشناختگر است. از طرفی، استفاده همکارانه از سیستم های چند ورودی-چند خروجی در حسگری طیف، قابلیت اطمینان شبکه را افزایش می دهد. در این مقاله، حسگری همکارانه طیف در یک شبکه مبتنی بر رادیوشناختگر به کمک سیستم های تک-ورودی-چند خروجی پیشنهاد می گردد. بدلیل پیچیدگی محاسباتی پایین آشکارساز انرژی، در حسگری همکارانه پیشنهادی از آشکارساز انرژی استفاده می شود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که احتمال آشکارسازی صحیح در حسگری همکارانه بیشتر از حالت غیرهمکارانه است و با افزایش نسبت سیگنال به نویز ارسالی، احتمال آشکارسازی نیز افزایش می یابد. همچنین، افزایش تعداد آنتن های گیرنده نیز سبب افزایش احتمال آشکارسازی صحیح می شود

کلیدواژه ها:

حسگری همکارانه طیف ، سیستم های چندورودی-چند خروجی ، رادیوشناختگر ، بهره وری طیفی