تاثیر رویکرد داستان نویسی بر نیات رفتاری از طریق متغیر میانجی همدلی (مورد مطالعه : گردشگران شهر تهران)

پژوهش حاضر با بررسی تاثیر رویکرد داستاننویسی برنیات رفتاری از طریق متغیر میانجی همدلی در بین گردشگران شهرتهران انجام گرفته است ، در مدیریت ، اثر بخشی داستان گویی به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای مدیریتی دهه های اخیر چه از لحاظ آکادمیک و چه عملی مورد توجه قرار گرفته است . در واقع اگرچه داستان گویی یک ابزار برای ارتقای دانایی و فرهنگ می باشد ولی داستان ها مدتی است به عنوان وسیله ای برای اشتراک دانش ضمنی ، مورد استفاده سازمان های پیشرو بوده و نقش آن در انتقال اثربخش تجربیات و ایده ها در داخل این سازمان ها انکارناپذیر است ، این تحقیق از نظر ماهیت توصیفی - پیمایشی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل گردشگران شهر تهران است که تعداد آنها نامحدود هست ، با توجه به اینکه جامعه آماری این پژوهش شامل گردشگران شهر تهران می باشد و تعداد آنها نامحدود است ، به نظر می رسد می توان از فرمول کوکران برای تعیین حجم نمونه استفاده کرد که نمونه پژوهش در این پژوهش ۳۸۴ نفر می باشد، ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ی محقق ساخته می باشد، داده های پژوهش با استفاده تجزیه وتحلیل دادههای جمع آوری شده روشهای آماری از نرمافزارAmos وSpss استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که رویکرد داستان نویسی برنیات رفتاری از طریق متغیر میانجی همدلی در بین گردشگران شهرتهران موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

رویکرد داستان نویسی ، زیباشناسی ادراک شده ، ساختار روایت ، نیات رفتاری ، همدلی