برنامه ریزی راهبردی جاذبه های گردشگری شهری (مطالعه موردی: استان کرمان)

گردشگری موتور محرک توسعه اقتصادی و یکی از عوامل کاهش فقر در مناطق شهری وروستایی می باشد و میتواند اثرات مثبت یامنفی در مقاصد گردشگران داشته باشد. در این راستا برنامه ریزی راهبردی میتواند به عنوان پاسخی به مشکلات پیش آمده به علت عدم برنامه ریزی صحیح درگردشگری نیز مطرح گردد. درهسته گردشگری مانند همه فعالیتهای تجاری دیگر باید » راهبردی گردشگری« تجسم یابد. در این راستا از جمله مدلهای برنامهریزی راهبردی مورد استفاده در توسعه گردشگری به ویژه در گردشگری شهری، مدل سنتی SWOT می باشد. لذا در مطالعه حاضر، سعی شده تا ضمن شناخت و معرفی برخی از جاذبه هایگردشگری استان کرمان با نگاهی راهبردی به تنگناها و مشکلاتی که فراروی گردشگری استان می باشد، پرداخته شود. این تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی است و با استفاده از مطالعات میدانی و جمع آوری داده از طریق بررسی اسنادی و کتابخانه ای، پرسشنامه (از دیدگاه ۵۰ نفر از مسئولان و گردشگران) انجام شده است. سپس داده ها در نرم افزار exel وارد و تحلیل شده و پس از آن با استفادهاز مدل راهبردی qspm مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج حاصل از تحلیل نهایی ماتریسهای ارزیابی عوامل داخلی و خارجی، بیانگر این بود که با توجه به میانگین امتیازات نهایی به دست آمده برای عوامل داخلی برابر با ۲,۹۴۳ و برای عوامل خارجی با برابر با ۲,۹۰۵، راهبرد استراتژیک استان کرمان راهبرد رسوخ در بازار و راهبرد توسعه محصول می باشد. در نهایت اینکه بر اساسارزیابی میانگین نمرات استراتژی های رقابتی در ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی، راهبرد توجه و تاکید بر توسعه گردشگریفرهنگی، طبیعی و بومگردی، به دلیل وجود مزیتهای نسبی برای توسعه این نوع گردشگری به عنوان مهمترین استراتژی برایپایداری توسعه گردشگری شهری در استان کرمان به منظور توسعه پایدار گردشگری شهری در شهر پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

گردشگری شهری ، برنامه ریزی راهبردی ، مدلSWOT ، استان کرمان