تبیین شاخصه های بوم گرایی در طراحی مجموعه های گردشگریدر اقلیم گرم و مرطوب شهر خوزستان - شوشتر

انسا ن همواره در طول تاریخ سعی کرده است به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت، آن را با محیط پیرامو ن خود هماهنگ سازد معماری و شهرسازی گذشته ی ایران دربرگیرنده اصولی است که در دلسنت ها نمود یافته و همو اره با تکیه بر خلاقیت معماران با محیط بومی خود سازگار شده است مطالعه و تعمق درمعماری بومی ایر ان و نحو ه تعامل انسا ن بومی با محیط نشان میدهد که تفکر پایداری محور، رویکردی نوین وبیسابقه نیست و معماری گذشته مناطق مختلف ایران به گونه ای شگفت انگیز با اصول پاید اری همگر است نگاهی گذرا بهاین نوع معماری ،حکایت ازشناخت خصوصیات محیطی و اقلیمی پهنه ها ی متنوع ایر ان، چاره اندیشی هوشمندانه نیاکان ما بر ای استفاده هر چه بیشتر از مو اهب طبیعی و مقابله با مشکلات و ناهنجاریهای اقلیمی - محیطی آن دارد. در معماری بومی ،بناها بر اسا س مدلها ی توسعه یافته و دارای معانی مشخص ساخته میشود . اغلب این مدلها بر اساس او ضاع اقتصادی، آداب ورسوم , روحیه و احساسات, اندیشه و عقیده, ذوق وسلیقه ، برخی روابط اجتماعی وشرایط آب وهوایی آن ناحیه خاص شکل میگیرند. یکی از همین مناطق سواحل جنوبی کشوراست که جز نواحی گرم و مرطوب محسوب میشود وهو ای گرم و طاقت فرساتوام با رطوبت بیش از حد و بارانهای موسمی و سیل آسا از ویژگی های با رز این منطقه است. در مقاله حاضر، با توضیحاتی که درباره شرایط اقلیمی و ویژگیهای معماری بناها ی منطقه گرم و مرطوب داده میشود سعی بر آن است که تصویری کلی از معماری بومی این منطقه ارائه گردد معماری ای که در اثر شرایط اقلیمی خاص منطقه شکل گرفته و بیانگر نوعی متفا وت از طراحی بومی است . روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد نتایج بهدست آمده از این پژوهش به درک اهمیت نقش معماری بومی و تاثیر آن در شکل گیری کالبد بنا منجر میشو د.

کلیدواژه ها:

بومی گرایی ، معماری بومی ، اقلیم گرم مرطوب