جایگاه خانه داری از منظر معیار های اخلاقی

خانه داری از ابعاد مختلف جایگاه والایی دارد. در اسلام به لحاظ حقوقی مسئولیت هیچ یک از کارهای خانه به عهده زن نیست اما در همین حال خانه داری به لحاظ معیارهای اخلاقی و طبق سیره پیامبر و روایت های ائمه دارای جایگاه بسیار والایی نزد خداوند می باشد. در اوایل قرن بیستم نگرش های مانند فمینیست، سعی داشتند جایگاه خانه داری را تحت عنوان »حق آزادی به زنان« بی ارزش نمایند؛ با نفوذ این نگرش افراطی در افکار بانوان و عدم آگاهی آنان از ابعاد اخلاقی خانه داری، جایگاه خانه داری خدشه دار شده و موجب روی آوری زنان به اشتغال در بیرون، دلسردی در انجام امور خانه داری و بروز رفتارهای غیر اخلاقی مانند: منت گذاری، پرخاشگری، خشونت، کبر و یا کمبود اعتماد به نفس و افسردگی شده است. روشن است اگر امور خانه داری به درستی انجام نشود؛ خانواده، محل تعالی افراد و جامعه دچار اختلال می شود. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی، خانه داری از منظر اخلاقی و جایگاه آن در والاترین مظهر اخلاقی یعنی دستیابی به خشنودی الهی بررسی شده است و تبیین شده اخلاق به زن حکم میکند در مقابل تلاش های مرد، زن نیز کار خانه را با رعایت برخی از موازین اخلاقی مانند: خوش رویی، صبر و نیت الهی خدمت به خلق انجام دهد و مشخص شده رعایت این موازین اخلاقی چگونه موجب تحکیم زندگی زناشویی می شود و همچنین تقسیم کار و همکاری مرد در کارهای منزل یک نمود رفتار اخلاقی محسوب شده است .

کلیدواژه ها:

زنان ، خانواده ، خانه داری ، فمینیست.