زمینه مطالعه: بیماری های عفونی و مقاومت میکروبی از جمله معضلات پرورش ماهی می باشند که سالانه خسارات زیادی به این صنعت وارد می کنند. غیر از ضررهای اقتصادی ناشی از این عفونت ها، برخی از این عوامل زئونوز بوده و ممکن است به انسان منتقل شوند.هدف: مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل باکتریایی شایع در مزارع پرورش
قزل آلا و تعیین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها به برخی آنتی بیوتیک های رایج مورد استفاده در این صنعت می باشد.روشکار: نمونه گیری ها در فصول بهار، تابستان و پاییز سال ۱۴۰۰ از طریق مراجعه و بازرسی مزارع و اخذ ماهیان با علائم بیماری در استان های مازندران، لرستان، چهارمحال و بختیاری و زنجان و کشت باکتریایی از اندام های کلیه قدامی یا طحال انجام و با آزمایش های فنوتایپینگ، بیوشیمیایی و مولکولار شناسایی شد. سپس مقاومت آنتی بیوتیکی به روش های انتشار از دیسک و تعیین حداقل دوز ممانعت کنندگی از رشد باکتری ها و با استفاده از آنتی بیوتیک های اریترومایسین، اکسی تتراسایکلین، فلورفنیکل، انروفلوکساسین و نیتروفورانتوئین مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: تعداد ۷۴ جدایه باکتریایی از نوع کوکسی گرم مثبت و یا کوکوباسیل گرم منفی جداسازی گردید، که در آزمایش های فنوتایپینگ، بیوشیمیایی و مولکولار (Polymerase chain reaction) تعداد ۱۲ جدایه (۲/۱۶ درصد) لاکتوکوکوس گارویه (Lactococcus garvieae)، ۹ جدایه (۲/۱۲ درصد) آئروموناس هیدروفیلا (Aeromonas hydrophila)، ۱۷ جدایه (۲۳ درصد) استرپتوکوکوس اینیایی (Streptococcus iniae)، ۲۰ جدایه (۲۷ درصد) استرپتوکوکوس آگالاکتیه (Streptococcus agalactiae) و ۱۶ جدایه (۷/۲۱ درصد) یرسینیا راکری (Yersinia ruckeri) تشخیص داده شد و بیشترین موارد جداسازی مربوط به مازندران بود. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به اریترومایسین و اکسی تتراسایکلین با ۸/۸۷ درصد بود در حالی که کمترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به انروفلوکساسین با ۳/۲۴ درصد به دست آمد. میزان مقاومت آنتی بیوتیکی برای فلورفنیکل و نیتروفورانتوئین نیز به ترتیب ۲/۴۳ و ۴/۴۴ درصد به دست آمد. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب در باکتری های لاکتوکوکوس گارویه، آئروموناس هیدروفیلا، استرپتوکوکوس اینیایی، استرپتوکوکوس آگالاکتیه و یرسینیا راکری مورد ارزیابی قرار گرفت.نتیجهگیری نهایی: مطالعه حاضر نشان داد گسترش بیماری های استرپتوکوکوزیس، لاکتوکوکوزیس،
یرسینیوزیس و سپتی سمی آئروموناسی و درمان های مکرر علیه این بیماری ها، منجر به افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی به ویژه علیه داروهای رایج، نظیر اریترومایسین و اکسی تتراسایکلین شده است.