اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی دررضایت زناشویی

روش های مختلفی را برای افزایش رضایت زناشویی مورد بررسی قرار داده اند. یکی از این روش ها، رفتار درمانی دیالکتیکی است که برای مداخله در مشکلات روانشناختی و روانپزشکی، به ویژه در افرادی که با اختلال شخصیت مرزی روبرو هستند، استفاده می شود. این روش در توسط توسعه یافت و از آن زمان به عنوان یکی از روش های پرطرفدار در درمان اختلال شخصیت مرزی شناخته شده است. این پژوهش که از حیث هدف در حیطه پژوهش های کاربردی قرار می گیرد به روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل طراحی و اجرا شد. در سطح توصیفی تجزیه و تحلیل داده ها از آماره های میانگین و انحراف معیار، و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زوجین مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره روانشناختی منطقه ۹ شهر مشهد تشکیل می دهند. و از پرسشنامه رضایت زناشویی استفاده شد. جلسات درمانی. گروه آزمایش براساس پروتکل درمانی و با توجه به زمان محدود طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و به صورت هفتگی، رفتار درمانی دیالکتیک را براساس گام های درمانی زیر دریافت کردند. نتایج حاصل از اجرای پرسشنامه رضایت زناشویی بر روی زوجین عضو گروه گواه و آزمایش در مرحله پیش آزمون و پس آزمون ارائه میگردد. جدول شاخص های توصیفی داده های حاصل از اجرای پرسشنامه رضایت زناشویی را در مرحله پیش آزمون و پس آزمون به تفکیک گروه نشان میدهد. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر رضایت زناشویی انجام شد. نتایج حاکی از این بود که رفتاردرمانی دیالکتیک به شیوه گروهی باعث افزایش رضایتمندی زناشویی میشود.

کلیدواژه ها:

اثر بخشی ، رفتار درمانی ، دیالکتیک ، رضایت زناشویی