رابطه استرس ادراک شده و خودکارآمدی میان معلمان: نقش واسطه ای تحمل پریشانی

هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش واسطه ای تحمل پریشانی در ارتباط بین استرس ادراک شده و خودکارآمدی میان معلمان ابتدایی ناحیه ۱ شهرستان رشت درسال ۱۴۰۱ بود. این مطالعه از نوع همبستگی- توصیفی است. ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس طبق جدول مورگان، ۱۶۰ آزمودنی انتخاب شدند که با پاسخ دادن به پرسشنامه های استرس ادراک شده کوهن و همکاران((۱۹۸۳، خودکارآمدی معلم اسچانن- موران و وولفولک((۲۰۰۱ و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر((۲۰۰۵ بعنوان ابزارهای پژوهش، داده هایی بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی مدل پیشنهادی مطالعه، از نرم افزارهای Spss و Amos استفاده گردید. یافته های حاصل نشان دادند که بین استرس ادراک شده با خودکارآمدی معلمان همبستگی منفی معنادار و همچنین بین استرس ادراک شده و تحمل پریشانی میان معلمان همبستگی منفی معناداری وجود دارد. اما بین خودکارآمدی و تحمل پریشانی در معلمان همبستگی مثبت معنادار وجود دارد. و نقش واسطه ای تحمل پریشانی در ارتباط با استرس ادراک شده و خودکارآمدی میان معلمان مورد تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

استرس ادراک شده ، خودکارآمدی ، تحمل پریشانی ، معلمان