حکم غیابی

دادرسی در سیستم قضایی ما حضوری است؛ یعنی خوانده یا وکیل او باید در مراحل دادرسی حاضر شده یا لایحه دفاعیه تقدیم نمایدو استثنائا تحت شرایطی رسیدگی و رای غیابی به رسمیت شناخته شده است و در حقوق فرانسه نیز، موارد صدور حکم غیابی محدود گردیده است.استفاده از وصف غیابی تصمیم دادگاه، باید برای تصمیمی باشد که مبتنی بر غیبت یکی از طرفین دعوا است؛ آنجا که غیبتی در کار نباشد تصمیم را باید حضوری دانست. از سوی دیگر چون توصیف تصمیم به حضوری و غیابی دارای نتیجه عملی است و تنها تصمیمات غیابی قابلیت واخواهی را دارند باید به وصف تصمیم اتخاذ شده از این جهت اهمیت داد. شرایط صدور حکم غیابی در ماده ۳۰۳ قانون آئین دادرسی مدنی مشخص گردیده است که باتوجه به حضور یا عدم خوانده در جلسات دادگاه و یا دفاع کتبی خوانده وابلاغ اخطاریه مبنا قرار گرفته است که شبیه این فرآیند در سیستم حقوقی فرانسه نیز وجود دارد. این مقاله در صدد بررسی و نقد شرایط حکم غیابی در نظام حقوقی ایران هستیم.

کلیدواژه ها:

واخواهی ، حکم غیابی ، وصف غیابی ، حقوق ایران.