مدیریت منابع آب چاه نیمه با استفاده از برنامه ریزی آرمانی

آب یکی از کمیاب­ترین نهاده­های مورد استفاده در تولید محصولات کشاورزی همه کشورها می­باشد. در ایران که متوسط بارندگی آن ۲۴۰ میلیمتر در سال بوده و دارای پراکنش نامناسب مکانی و زمانی است، این نهاده اهیمت بیشتری دارد. سیستان و بلوچستان یکی از استان­های خشک کشور می­باشد که طی سال­ها با معضل کمبود آب مواجه بوده است. برای مقابله با مشکل نوسانات و کمبود آب در سیستان منابع ذخیره چاه­نیمه از سال­ها قبل احداث گردیده تا با ذخیره آب، از بروز خسارت در فصول کمبود آب جلوگیری شود. هدف مطالعه حاضر مدل­سازی مدیریت منابع آب چاه نیمه و استفاه از برنامه­ریزی آرمانی به­منظور تعیین مقدار مصرف بهینه آب در بخش­های شرب، کشاورزی و محیط­زیست و تحلیل حساسیت مدل با تغییر راندمان آبیاری می­باشد. بدین منظور ماتریسی با ابعاد ۱۴۲ در ۱۵۴ از اهداف و محدودیت­های سیستمی و آرمانی ساخته شد. پس از آن این مدل با  استفاده از برنامه ریزی آرمانی حل شد. نتایج نشان داد، که آب مورد نیاز بخش­های شرب و محیط­زیست با توجه به داده­های تاریخی تامین خواهند شد ولی مقداری از آب مورد نیاز بخش کشاورزی تامین نخواهد شد. اگر در شش ماه اول سال آب مازاد در منابع ذخیره چاه نیمه، ذخیره شود در شش ماه دوم بخش­های مختلف با کمبود آب مواجه نخواهند شد، همچنین با افزایش راندمان آبیاری می­توان سطح زیرکشت را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

آب مورد نیاز شرب ، مخازن چاه نیمه ، سیستان ، مدل سازی ، مصرف بهینه آب