مقایسه برخی صفات رشد، خصوصیات کمی و کیفی لاشه بره های آمیخته و قزل ایستگاه تحقیقاتی خلعت پوشان

جهت مقایسه خصوصیات رشد و لاشه بره های قزل و آمیخته از ۴۰ راس بره نر تقریبا همسن استفاده گردید. گروههای ژنتیکی شامل برههای نژاد قزل(۷ راس) و بره­های آمیخته بلوچی × قزل (۷ راس) ، آرخارمرینوس× قزل (۷ راس)، آرخارمرینوس × مغانی (۱۰ راس) و بلوچی × مغانی (۹ راس) بود. بره ها در سن حدود ۹۰ روزگی به مدت ۱۱۰ روز در ۵ گروه پروار شدند. در طول مدت پروار عملیات توزین، پس از ۱۸ ساعت گرسنگی بره­ها انجام گرفت. باقیمانده خوراک نیز در پایان روز توزین و ثبت گردید. نهایتا بازده غذایی برحسب ماده خشک محاسبه شد. در پایان از هر ترکیب ژنتیکی ۵ راس ذبح گردید. پس از ۲۴ ساعت سردخانه گذاری لاشه ها در دمای ۴ درجه سانتیگراد و ثبت رکورد اندازه گیریهای مورفولوژیکی از لاشه، قطعه بندی نیم لاشه راست هر حیوان بر اساس استاندارد شماره (۴۲۷۶) ایران صورت گرفت. جهت آنالیز صفات از نرم افزار آماری SAS (۹.۱) استفاده گردید و مقایسه میانگین ها به روش مقایسه میانگین حداقل مربعات انجام شد.در این مطالعه اثر ترکیب ژنتیکی بر عرض ژیگو(B) و اوزان سردست و بازو، وزن ماهیچه ران، استخوان، چربی کلیه، چربی روده، درصد بازده لاشه، درصد گوشت به چربی در سطح احتمال ۰۵/۰معنی دار بود و بر اوزان لاشه گرم، لاشه سرد، دنبه گرم، دنبه سرد، قلوه گاه و چربی بدن در سطح احتمال ۰۱/۰معنی دار بود. در صفات کمی لاشه مهمترین اختلاف معنی دار مشاهده شده مربوط به وزن دنبه بود که نژاد قزل با دیگر گروهها اختلاف بسیار معنی داری داشت و همچنین در مقایسه بازده لاشه نیز باعث ایجاد تفاوت معنی دار در بین گروهها شد. در مقایسه کل چربی لاشه آمیخته های ایرانی و نژاد قزل به علت حجم زیاد دنبه نسبت به آمیخته های آرخارمرینوس عملکرد ضعیف تری نشان دادند. برای نسبت گوشت به چربی نیز نژاد قزل و بلوچی× مغانی عملکرد ضعیف تری نسبت به آمیخته های آرخار مرینوس داشتند که این نتیجه را می توان به حجم زیاد دنبه در نژاد های ایرانی نسبت داد.