بررسی نقش ابعاد مدل پنج عاملی تکانشگری و افزایش سن در اختلال در تنظیم هیجانی مردان

مقدمه: با توجه به اهمیت شناسایی عوامل موثر بر اختلال در تنظیم هیجانی به منظور طراحی مداخلاتی جهت ارتقای تنظیم هیجانی در گروه­های سنی مختلف، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ابعاد مدل پنج عاملی تکانشگری و افزایش سن در اختلال در تنظیم هیجانی مردان انجام شد.روش­کار: تعداد ۲۹۴ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس از بین جمعیت عمومی مردان ۶۰- ۱۸ شهر تهران انتخاب و با استفاده از مقیاس رفتار تکانشی پنج عاملی، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان و پرسش­نامه جمعیت­شناختی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها بر مبنای آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی و با استفاده از نسخه ۲۲ نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.یافته­ها: یافته ها حاکی از آن بود که به استثنای هیجان­خواهی رابطه­ی معنی­داری بین تمام ابعاد تکانشگری و سن با اختلال در تنظیم هیجانی وجود دارد. نتایج تحلیل های رگرسیون نیز حاکی از آن بود که ابعاد تکانشگری و سن نقش معنی­داری را در پیش­بینی اختلال در تنظیم هیجانی دارند و ۴۷/۰ درصد از کل واریانس آن (۰۱/۰P<، ۶۷/۴۰=F) را تبیین می کنند. از بین متغیرهای پیش­بین فقدان پشتکار (۰۱/۰>P، ۶۶/۳=t)، فوریت منفی (۰۱/۰>P، ۹۸/۵=t)، فوریت مثبت (۰۱/۰>P، ۸۱/۲=t) و سن (۰۵/۰>P، ۱۴/۲-=t) سهم معنی­داری را در پیش بینی اختلال در تنظیم هیجانی داشتند.نتیجه­گیری: اگر چه سهم ابعاد تکانشگری در پیش­بینی اختلال در تنظیم هیجانی نسبت به سهم سن بسیار برجسته تر و نشان­دهنده اهمیت تکانشگری در اختلال در تنظیم هیجانی است اما سن نیز دارای سهم معنی­داری در پیش­بینی اختلال در تنظیم هیجانی است و افزایش سن با استفاده بهتر از راهبردهای تنظیم هیجانی و کاهش اختلال در تنظیم هیجانی همراه است.

کلیدواژه ها:

تکانشگری ، تنظیم هیجان ، سن ، هیجان خواهی