هدایت دینی و دولت هادی

انتظار مسلمانان از حکومت چیست؟ آیا این انتظار را حکومتهای غیر دینی نمیتوانند برآورده کنند؟ به دیگر سخن، حکومت دینی چه اقداماتی انجام میدهد که حکومتهای غیر دینی به آن اهتمام نمیورزند؟ پاسخ به این پرسش درگرو توجه به برداشتهای مختلف از «سیاست» است. به طور کلی میتوان برداشتهای مختلف از سیاست را در «مکتب قدرت» و «مکتب هدایت» طبقه بندی کرد. در مکتب قدرت، غایت دولت امور دنیوی است، اما در مکتب هدایت، غایت دولت امور اخروی است؛ در اولی، دنیا مقصد است و در دومی، آخرت مقصد و دنیا منزلگاه. اساسیترین انتظار متدینان از حکومت، فراهم کردن فضا، امکانات و زمینههای عبودیت خداوند متعال است؛ در حالی که این انتظار، دغدغه حکومتهای غیردینی نیست. بر همین اساس اهل دیانت بر استقرار حکومت دینی و اجرای قوانین با صبغه الهی اصرار میورزند؛ قانون که در حکومتهای غیردینی، یک امر بشری است، در حکومت دینی امری فرابشری و الهی است و انسانها در محدوده مباحات میتوانند قانون گذاری و برنامهریزی کنند.