مبانی نظری سیره سیاسی حکومتی پیامبر اعظم صلی الله و علیه و آله با نگاه به اندیشه قرآنی علامه طباطبایی

برای تحلیل سیره سیاسی حکومتی پیامبر اعظم ۹ نخست هدف ارسال رسل بررسی شده است. در اندیشه قرآنی علامه طباطبایی، این بحث از انسان شناسی آغاز و به معرفت شناسی و فلسفه اجتماعی سیاسی و سپس فلسفه وحی و نبوت می انجامد. ویژگی های انسان و علوم و ادراکات او به گونه ای است که به شناخت حقایق هستی و بهره گیری از دیگر موجودات در طی طریق و حرکت استکمالی منجر می شود، از جمله به زندگی اجتماعی منزلی و مدنی و استخدام و بهره گیری از دیگر انسان ها و اجتماع انسانی. از آنجا که پایه زندگی اجتماعی سیاسی انسان، استخدام و رفع نیازهای وجودی خود بود تا در هر جا و هر زمان که امکان فراهم می آورد استخدام و بهره گیری به صورت یک طرفه اعمال می گردید و اگر این استخدام یک طرفه ادامه می یافت بذر شرک و بت پرستی بود. خدای سبحان پیامبران را برانگیخت تا با تربیت انسان و ارائه قانون اجتماعی، زندگی اجتماعی انسان را سامان عادلانه بخشند. دین الهی و انسانی، که برای آزاد سازی انسان و فراهم آوردن بستر حرکت استکمالی او آمده است، باید ویژگی هایی داشته باشد؛ از جمله اختصاص ندادن دریافت معارف و حقایق دینی به عده اندکی از مردم. سیره پیامبر عظیم الشان۹ اسلام نیز چنین بود که دین را بر عام و خاص عرضه کرد. سیره سیاسی حکومتی پیامبر ۹ سیره امامت بود نه پادشاهی و اظهار حقایق اسلام از سوی او به صورت دعوت به کلیات و مجملات؛ و در بیان احکام، تدریجی بودن را در پیش گرفت تا با مردم همراهی و ارفاق کند. ایشان در دعوت و ارشاد و اجرا نیز مراتب دعوت گفتاری و دعوت انکاری و جهاد را رعایت می کرد.

کلیدواژه ها:

مبانی نظری ، سیره سیاسی ، مدینه النبی ، حکومت ، زندگی اجتماعی ، علامه طباطبایی