قدرت از دیدگاه امام خمینی(ره)

به طور کلی، میتوان گفت حضرت امام قدرت را ذاتا خیر و کمال میداند و قدرت سیاسی را، هم به لحاظ منشا و خاستگاه و هم به لحاظ غایاتی که تحقق آنها در گرو وجود قدرت است، ضرورتی همیشگی میداند. مهمترین این غایتها تهذیب نفوس و تامین سعادت انسانهاست؛ اما در عمل، همواره انسانهای غیر مهذب در راس حکومتها قرار گرفتهاند که منشا گسترش فساد در کل ساختار سیاسی و در مرحله بعدی در کل جامعه بودهاند.      در اینجا این پرسش همیشگی مطرح میگردد که: «چه کسی باید حکومت بکند؟» اگر قدرت خیر است و اگر منشا فساد در حکومت و جامعه اشخاص غیر مهذب هستند، تنها راه حل آن است که اشخاص مهذب در راس حکومت قرار گیرند. حاکمان حقیقی در مرحله اول انبیا و ائمه معصومین (ع) و در زمان غیبت، فقهای عادل هستند که با استمداد از نیروهای درونی خویش، قدرت سیاسی را در بستر حقیقی آن به جریان میاندازند.