جمهوری اسلامی ایران و سازمان-های بین المللی
محل انتشار: فصلنامه علوم سیاسی، دوره: 9، شماره: 4
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 152
فایل این مقاله در 35 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCKE-9-4_008
تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1402
چکیده مقاله:
حیات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی هر کشوری ایجاب میکند که با سازمانهای بین المللی تعامل داشته باشد. حیطه عملکرد و فعالیت سازمانهای بین المللی به حدی گسترش یافته که حتی اگر کشوری بخواهد هیچ تعاملی با آنها نداشته باشد، نمیتواند از محدودیتهای اعمالی آنها بر خودش رهایی یابد. در این نوشتار، روند تحول در روابط جمهوری اسلامی با سازمانهای بین المللی به چهار دوره تقسیم شده است: دوره اول از بهمن ۵۷ آغاز و تا آبان ۵۸ ادامه داشته که دوره ادامه روابط رسمی محدود ایران با سازمانهای بین المللی بوده است. دوره دوم، دوره مقابله و مواجهه با سازمانهای بین المللی بوده که بیشترین نماد این جهتگیری در موضوعاتی نظیر اشغال سفارت آمریکا و جنگ تحمیلی بوده که دوره زمانی آبان ۵۸ تا ۶۷ را دربر میگیرد. دوره سوم که از سال ۶۸ تا ۷۶ را دربر میگیرد، دوره همگرایی و همزیستی با سازمانهای بین المللی بوده است. ایران در این دوره تلاش کرده تا ضمن ورود به سازمانهای بین المللی، واقعیتهای بین المللی مترتب بر آنها را بپذیرد. دوره چهارم که با دوم خرداد ۷۶ آغاز میشود، دوره نقش آفرینی محدود کشور در سازمانهای بین المللی است.
کلیدواژه ها:
سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران ، سازمان-های بین المللی ، گفت و گوی تمدن ها ، سازمان ملل ، سازمان کنفرانس اسلامی ، اکو
نویسندگان
غلامرضا کریمی
پژوهشگر روابط بین الملل