فلسفه سیاسی از دیدگاه اخوان الصفا و خواجه نصیر الدین طوسی

اخوان الصفا در حوزه ی سیاست معتقد بودند که انسان بواسطه ی تدابیری درست میتواند نفس حیوانی خودرا هدایت کند. لذا کسی که به چنین کمالی برسد، میتواند زمامداری یک جامعه را به درستی به عهده بگیرد. ازمنظر اخوان الصفا ابتدا حاکم واقعی پیامبر است چون علمش متصل به علم خداوند و آگاه به حسن و قبحاست و بعد از او ائمه هستند که علمشان با واسطه متصل به علم خدا و بی واسطه متصل به علم پیامبر است.ازسوی دیگر خواجه نصیر در زمینه سیاست بر این باور است که غایت آفرینش رسیدن به کمال است، و اینکمال در جامعه ایی شکل می گیرد که حاکمانش دارای صفاتی چون ارادهی محکم، صبر و توانگری باشد، تابتواند میان افراد مختلف یک جامعه اتحاد برقرار کند. مشابهت هایی میان دو دیدگاه وجود دارد: ۱ . انسان رامدنی بالطبع میدانند؛ و ۲ . از منظر آنان، سیاست، برنامه و راهبردی برای اصلاح و هدایت انسانها و از بین بردنفسادها در کل جامعه است؛ ۳ . میان اخلاق و سیاست، پیوندی ناگسستنی قائل اند؛ ۴ . از منظر آنان، سیاست بایددارای منشای الهی باشد؛ و هدف سیاست حفظ قوانین الهی است؛ ۵. حکومت و دولتی را مستحق رهبری درجامعه میدانند که جامعه را به سمت کمالات و شکوفایی استعدادها سوق بدهد.روش تحقیق کتابخانه ای وتوصیفی بوده و لذا هدف تحقیق برسی دیدگاه اندیشمندان مسلمان در خصوص حکومت و کشورداری بوده کهحکومت چگونه باید باشد و چگونه پایه های حکومت فرو می ریزد لذا لذا هدف بهبود مسائل سیاسی و کشورداری در جهان اسلام است.

کلیدواژه ها:

فلسفه ، سیاست ، فلسفه سیاسی ، اخوان الصفا ، سیاست ها ، خواجه نصیر