بررسی اثربخشی روش ایفای نقش بر خلاقیت هیجانی دانش آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش ایفای نقش بر خلاقیت هیجانی دانش آموزان مقطع ابتدایی صورت گرفت. در این پژوهش از طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره ابتدایی دوم شهر اهواز در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ می باشد. نمونه گیری در این پژوهش به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای صورت گرفت. بدین منظور ابتدا از بین کلیه مدارس ابتدایی دوره دوم شهر اهواز یک مدرسه انتخاب و از این مدرسه به صورت تصادفی ۲ کلاس ۲۰ نفره انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ( یک کلاس ۲۰ نفر گروه آزمایش و یک کلاس ۲۰ نفر گروه کنترل)قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه خلاقیت هیجانی آوریل (۱۹۹۹) استفاده گردید. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره تحلیل گردید. نتایج نشان داد نسبت F تحلیل کواریانس تک متغیری برای آمادگی هیجانی (۷۷/۶۳=F و ۰/۰۰۱=P) ، توانایی واکنش نشان دادن (۹۲/۴۱=Fو ۰/۰۰۱=P) و کارایی و اصالت (۸۶/۰۱=F و ۰/۰۰۱=P) به دست آمدند. این یافته ها نشان می دهند که در متغیرهای وابسته (ابعاد خلاقیت هیجانی) بین گروه روش تدریس ایفای نقش و گروه گواه (روش تدریس سنتی) تفاوت معنیدار دیده می شود. سطح اثر برای آمادگی هیجانی ۰/۷۹ ، برای توانایی واکنش نشان دادن ۰/۸۲ و برای کارایی و اصالت ۰/۸۳ می باشد. لذا می توان گفت ۷۹ درصد بهیود آمادگی هیجانی، ۸۲ درصد بهبود توانایی واکنش نشان دادن و همچنین ۸۳ درصد بهبود کارایی و اصالت مربوط به تاثیر روش تدریس ایفای نقش در دانش آموزان مقطع ابتدایی می باشد

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، ایفای نقش ، خلاقیت ، خلاقیت هیجانی