تجلی معاد در معماری ایران

موضوع هنر و زیبایی شناسی از گذشته های دور تاکنون به عنوان یکی از ابعاد مهم زندگی انسان ها و بعد مهمی از فلسفه، مورد توجه عام و خاص بوده است. هنر به صورت عام ابزاری برای انتقال افکار، عقاید و ارزش های مورد تایید هر تمدن است و با بررسی آثار هنری هر قوم، می توان به مبانی ایدئولوژیک و انتقادی آن پی برد.در این مزینه معماری به عنوان یکی از جلوه های هنر، سهم ویژه ای در انتقال اصول و ارزش های نظری هر جامعه بر عهده دارد. معماری مسلمان با تکیه بر مبانی اسلام، سعی در متجلی کردن اصول دین در بنیان های نظری و عملی معماری دارد. هر اعتقاد و باوری آثار را در فعل آدمی به همراه دارد. در اینمیان معاد، از جمله باورهای کلیدی و فراگیر در تمام ادیان توحیدی است که می تواند به شدت زندگی دنیایی انسان را متاثر سازد. حال اگر انسان فردی اهل هنر و صناعت باشد، انتظار می رود که نمونه معاد باوری در آثار و محصولات او نیز دیده شود. شیوه تحقیق این پژوهش، رجوع به اسناد و بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای برای استخراج مبانی نظری تجلی معاد در معماری ایران می باشد. در این پژوهش، علاوه بر شناخت معاد و معمار، رابطه بین آن ها نیز بررسی و نمونه های تجلی معاد در معماری ایران بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

قرآن و معماری ، معاد و معماری ، معماری اسلامی ، معاد