ارتباط بین تحمل پریشانی با اعتیاد به تلفن همراه در دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهرستان بجنورد

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین تحمل پریشانی با اعتیاد به تلفن همراه در بین دانش آموزان بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهرستان بجنورد بودند. نمونه پژوهش شامل ۲۵۰ نفر از دانش آموزان بودند که به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع توصیفی از نوع همبستگی بود. ابزار این پژوهش شامل مقیاس اعتیاد به تلفن همراه (۲۰۰۵) و پرسشنامه تحمیل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) بودند. نتایج تحلیل ۱ رگرسیون نشان داد که تحمیل پریشانی قادر به پیشبینی و تبیین منفی و معنادار اعتیاد به تلفن در بین دانش آموزان هستند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تحمل پریشانی با اعتیاد به تلفن همراه ارتباط و همبستگی منفی و معناداری در بین دانش آموزان دختر وجود دارد. در نتیجه باید برای کاهش آسیب به کودکان و نوجوانان و بهینه کردن استفاده از تکنولوژی در زندگی بچه ها، لازم است سری قوانین تنظیم شود که رعایت یا عدم رعایت آنها به ترتیب پیامدهای مثبت و منفی به همراه داشته باشد. این پیامدها میتوانند بازدارنده از تخطی و مشوقی برای انجام قوانین باشند.

کلیدواژه ها:

تحمل پریشانی ، اعتیاد ، تلفن همراه.