تحولات برنامه درسی آموزش دینی دوره ابتدایی ایران

نظام آموزش و پرورش و کتاب های درسی به عنوان یکی از قوی ترین نهادهای تربیتی نقش موثری در هدایت و پرورش دینی واسلامی دانش آموزان و فراهم کردن امکانات و شرایط مناسب برای ایجاد تغییرات مطلوب درآنان را برعهده دارد. به علاوه با توجهبه این که محتوای کتب درسی درمقطع ابتدایی اصلی ترین منبع یادگیری فراگیران است، هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل محتواییکتب درسی دوره ابتدایی از نظر میزان تاکید بر دینداری (اصول و فروغ دین) و همچنین مهارت بین فردی ضروری (مانند تعاون،صله رحم، سپاسگزاری و گذشت)، برای زندگی از دیدگاه دین اسلام است. روشهای غالب سنتی آموزش و تربیت اخلاقی و ارزشی که هماکنون رواج دارد، شامل حفظ متون کتب مقدس، شرکت در مراسم مذهبی، خواندن و گوش دادن به تفاسیر مربوط به متون مقدس و یا عمل به آنچه که در آن متون آمده است، میباشد. این تفاسیرمعمولا توسط کسانی ارائه میشود که از موقعیت مقتدرانه ای برخوردار هستند؛ چه به عنوان مدیر، چه معلم و چه روحانی. و در مرحله پیشرفته آن، دانش آموزان ممکن است در مباحث مربوط به آن شرکت نمایند و سوالاتی را درباره مسائل الهیاتی و مقدس بپرسند. در حالیکه امروزه روشهای آموزش سنتی در اغلب جهان غلبه دارند، اما غلبه آنها مورد سوال، تردید و چالش واقع شده است و بخصوص با ورود روشهای جدید این چالشها بیشتر شده است. یکی از وظایف خطیر کلیه نظام های تعلیم و تربیت درسراسر جهان کمک به رشد اخلاقی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان است و بر این اساس یکی از مهم ترین وظایف نظام اسلامی درکشور ما، برنامه ریزی برای پرورش، تزکیه نفس و سازگاری شخصی و اجتماعی افراد جامعه است .

کلیدواژه ها:

عملکرد ، تربیت ، دین ، ابتدایی ، دانش آموز .