مقایسه تطبیقی نمود رمانتیسم در آثار جبران خلیل جبران و سهراب سپهری

مکتب ادبی رمانتیسم که یکی از مهم ترین مکاتب ادبی است، در اواخر قرن هیجدهم میلادی در ادبیات اروپا و تحت تاثیر تحولاتسیاسی و اجتماعی ظهور کرد. از ویژگی های این مکتب، ت و سیاحت در عالم خیال و درون گرایی آزادی، علاقه به طبیعت، احساسگرایی، گریز از واقعی برجسته تر است. پژوهش حاضر به روش مروری کتایخانه ای انجام شده است که هدف از آن مقایسه تطبیقینمود رمانتسم در آثار جبران خلیل جبران و سهراب سپهری بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که از مهم ترین این مولفه ها در شعرمعاصر فارسی و عربی میتوان به طبیعت ، مرگ، اندوه و بدبینی، عشق ، گریز از جامعه ، پناه بردن به عالم مثالی و بازگشت به گذشتهو گرایش های انسانی و ملی اشاره نمود. سهراب به فانی شدن در طبیعت معتقد است و همین فنای در طبیعت ، وجه شاخصو ممیز شعر سهراب از دیگر شاعران طبیعت گرایی است که در اطراف او میبینیم. جبران خلیل مانند دیگر نویسندگان بزرگ رمانتیسم, به تمجید زندگی روستایی در برابر زندگی شهری پرداخته است. از لحاظ فنی نیز اعتقاد جبران به زنده بودن طبیعت واجزای آن باعث شده است که او از صنایع ادبی مانند تشخیص در تصویرگری پدیده های طبیعی استفاده نماید به طور خالصه باید گفت که طبیعت در آثار جبران زنده و زیباست و همینگونه نیز توصیف شده است.

کلیدواژه ها:

جبران خلیل جبران ، سهراب سپهری ، رمانتیسم ، طبیعت