بررسی اثر بخشی آموزش نقاشی بر خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی

هنر درمانی ، روشی خلاق برای رشد و ارتقای سلامت جسمی و روانی اشخاص است . روند ساختن ، ترسیم ونقاشی ، فرایند پیچیدهای است که در طی آن کودک اجزای گوناگونی از تجربیاتش را برای پدید آوردن کلیت یک اثر معنی دار مورد استفاده قرار می دهد. در این فرایند تولیدی ، کودک در قالب یک اثر هنری ، چیزی بیش از محصول و در واقع بخشی از خود را به ما باز می نمایاند .این که چگونه فکر می کند، چه احساسی دارد و چگونه می بیند. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است کههدف از آن بررسی اثر بخشی آموزش نقاشی بر خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که آموزشنقاشی به روش آزاد منجر به افزایش سیالی, ابتکار, بسط می گردد, اما در انعطاف پذیری تاثیری نداشته است. آموزش نقاشی ازطریق انتخاب موضوعی در بالا بردن ابتکار, انعطاف پذیری و بسط موثر است اما بر سیالی بی تاثیر است. از طرفی دیگر آموزشنقاشی به روش تکمیلی منجر به افزایش خلاقیت نمی شود. در نهایت, یافته های حاصل از پژوهش حاضر براثر بخشی نقاشی بهروش آزاد و انتخاب موضوعی بر افزایش خلاقیت کودکان پیش دبستانی صحه گذاشت.

کلیدواژه ها:

نقاشی ، هنر درمانی ، خلاقیت