ارتباط با نامحرم در فضای مجازی از دیدگاه فقه امامیه

در سال­های اخیر با گسترش تکنولوژی و افزایش ابزارهای ارتباطی، تعامل مردم نیز در فضای مجازی افزایش یافته و این امر در کنار فواید قابل ملاحظه آن، مخاطراتی همچون توسعه غیرمستقیم فحشا و بی­عفتی را نیز به دنبال داشته است. گسترش ارتباطات با جنس مخالف و پوشش­های نامناسب از سوی برخی زنان در این فضا این ضرورت را ایجاب می­کند تا حکم فقهی آن بررسی شود و به این پندار که فضای مجازی به دلیل نامستقیم بودن ارتباط، اشکالی ندارد پاسخ داده شود. در این پژوهش دو متعلق اصلی ارتباط با نامحرم یعنی «گفت­و­گو» و «نگاه» در فضای مجازی مورد بررسی فقهی قرار گرفته است. از نظر فقهای امامیه ارتباط با نامحرم اگر همراه با تلذذ و ریبه باشد و یا مفسده­ای بر آن مترتب شود حرام است و ازآنجایی که آیات و روایات اطلاق دارند لذا در این زمینه فرقی بین دنیای واقعی و محیط مجازی نیست. در این پژوهش بعد از مفهوم­شناسی واژگان کلیدی، دیدگاه­های مختلفی که درخصوص ارتباط با نامحرم وجود دارد بیان شده و بعد از ذکر دیدگاه مختار، معیارهای حرمت این ارتباط و دیدگاه فقه امامیه به آن در فضای حقیقی و مجازی بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

ارتباط با نامحرم ، فضای مجازی ، فقه امامیه ، نگاه ، گفت و گو ، حرمت