بهینه سازی محیط کشت دانه گرده توت فرنگی وارزیابی جوانه زنی آن پس از نگهداری در دماهای مختلف

میوه های مناطق معتدله ازجمله میوه های دانه ریز و به ویژه توت فرنگی یکی از میوه های مهم باغبانی می باشدکه اکثراً برای تشکیل میوه نیاز به گرده افشانی وبه دنبال آن تلقیح مادگی گل دارند. بنابراین، برای تحقق این عمل، گرده زنده و با قوه نامیه و قابلیت جوانه زنی خوب ضروری است. لذا آزمون قوه نامیه دانه گرده و اطلاع ازکیفیت آن دراین نوع میوه ازاهمیت ویژه ای برخوردار است. در همین راستا، آزمایشی برای بهینه سازی محیط کشت دانه گرده توت فرنگی و تعیین بهترین محیط کشت برای توت فرنگی با 9 نوع محیط کشت محتوی غلظت های مختلف اسید بوریک (0 و 25 و 50 میلی گرم در لیتر)، ساکارز ( 7/5 و 10 و 15 درصد) و آگار ( 2درصد) در محیط کشت درون شیشه ای در قالب طرح آماری کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج حاصل نشان دادکه بیشترین جوانه زنی در ترکیب محیط کشت B25S15 (میلی گرم در لیتر اسید بوریک و 15 درصد ساکارز) با 97% جوانه زنی بوده و کمترین جوانه زنی در ترکیب محیط کشت B0S7.5 ( 0میلی گرم در لیتر اسید بوریک و 7/5 درصد ساکارز) با 23/33% جوانه زنی اتفاق افتاد. همچنین قوه نامیه دانه گرده توت فرنگی دو ماه پس از نگهداری در دماهای 20- درجه سانتیگراد و 80- درجه سانتیگراد نشان داد که دانه گرده نگهداری شده در دماهای فوق از نظرحفظ قوه نامیه دانه گرده و یا در صد جوانه زنی تفاوت معنی دار نداشتند. همچنین نتایج حاصل از کشت گرده در محیط کشت انتخابی نشان داد که بیشترین درصد جوانه زنی دانه گرده (83/93%) در دمای آزمایشگاه به دست آمد و کمترین درصد جوانه زنی دانه گرده از آن دمای 10 درجه سانتیگراد با 51/66 درصد جوانه زنی بود. کیفیت دانه گرده با افزایش زمان نگهداری کاهش می یابد ولی نگه داری گرده در دمای پایین خیلی مؤثر تر از دمای بالا بوده است. بنابراین برای نگه داری گرده در طولانی مدت باید دمای نگه داری را پایین در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

In-vitro ، جوانه زنی دانه گرده ، توت فرنگی