مبانی تاثیرگذار در طراحی و شکل گیری معماری میان افزا از منظر اسناد بین المللی

مراکز قدیمی و تاریخی شهرهای ما، با وجود شمول بر ترکیب هایی از بناهایی با دوره های ساخت متفاوت در جوار یکدیگر، هماهنگ ، خوش منظر و متناسب به نظر می آمدند. در مقابل ، آن چه که در لابلای ساخت و سازهای جدید، علیرغم دانش و تکنولوژی ساخت ، نیروی کاردان و قوانین ساخت ، آن چه که دیده می شود جز اغتشاش بصری نیست که می تواند ناشی از بی توجهی به چگونگی تعامل بنای جدید در جوار بنای قدیمی باشد. بدین لحاظ استخراج و تبیین اشارات اثرگذار و معیارهای شکل گیری طرح های میان افزا در زمینه های تاریخی از منظر اسناد بین المللی ، هدف پژوهش حاضر می باشد. روش پژوهش حاضر به صورت تحلیل محتواست و طی این روش، داده های پژوهش مشتمل بر متون و مفاد قطع نامه ها، دستورالعمل ها، منشورها، اسناد و مصوبات بین المللی که درخصوص حضور ساختارهای جدید در زمینه های تاریخی ، اشارات و پیشنهاداتی داشته اند، تحلیل گردیدهاند. مطالعه این پژوهش به شکل کتابخانه ای انجام گرفته است تا با تحلیل داده های گردآوری شده، مهم ترین گزاره های مرتبط و تاثیرگذار در زمینه میان افزایی ، استخراج، تلخیص و در گزاره های محدودتر و کلیدی تر تجمیع گردند. مطابق این اسناد، نگاه جهانی با تغییر مسیر از مقیاس تک بنا به سمت مجموعه بناها و بافت ، نه تنها حضور ساخت وسازهای جدید میانافزا را می پذیرند، بلکه با ارائه معیارها و رهنمودهایی در طراحی ، توجه به زمینه ، تداوم و نگهداری از چهره منسجم بافت های تاریخی شهرها را تاکید می دارند.

کلیدواژه ها:

معماری میان افزا ، اسناد بین المللی میان افزایی ، معیارهای اثرگذار میان افزایی