مشارکت چندرشته ای و فرارشته ای طراحی طبیعت محور در معماری و شهرسازی پایدار

همکاری چند رشته ای، بین رشته ای و فرا رشته ای (TDC) همچنان به مسائل پیچیده اجتماعی از قبیل توسعه پایدار، تغییرات زیست محیطی جهانی و چالش های سلامت همگانی می پردازد. روش های طراحی طبیعت محور (NBD) از جمله تقلید زیستی ، بیومورفیسم ، بیوفیلیا، استفاده زیستی و زئومورفیسم برای طراحی محیط ساخت پایدار (SBE) ضروری تلقی می شوند. در حال حاضر، هیچ نوع چارچوب همکاری بین رشته ای (TCF) در حمایت از طراحی طبیعت محور محیط ساخت پایدار وجود ندارد. اولین گام برای پر کردن این شکاف از طریق بررسی سیستماتیک برنامه های تحقیقاتی چند رشته ای (MDR) در طراحی ساختمان و انجام مطالعه موردی در مورد چالش های برنامه های تحقیقاتی چندرشته در روش های طراحی طبیعت محور در محیط ساخت پایدار در دانشکده فنی و مهندسی و دانشکده علوم واقع در دانشگاه استرثکلاید در گلاسکوی انگلستان می باشد. بررسی سیستماتیک مقالات انجام شده و نتایج نظرسنجی از دانشگاهیان در مورد همکاری برنامه های تحقیقاتی چند رشته ای نشان داد که به دلیل ارتباط محدود بین رشته ها شاهد فقدان تحقیقات بین رشته ای (TDR) هستیم . یافته های تحقیقاتی نشان دادند که دانشگاه و صنعت معماری، مهندسی و ساخت و ساز (AEC) در امر پیشبرد نوآوری های طراحی طبیعت محور در محیط ساخت پایدار، فاقد ارتباط لازم هستند. یافته ها نشان دادند که به منظور کاهش اثرات منفی صنعت ساختمان، لازم است تا در تحقیقات در مورد طراحی طبیعت محور که در جهت حمایت از تبادل دانش در دانشگاه و صنعت صورت می گیرد، یک چارچوب همکاری بین رشته ای ایجاد گردد. باید از یافته های تحقیقات فعلی و آتی در توسعه و بررسی چارچوب همکاری بین رشته ای عمومی استفاده شود و سپس چارچوب همکاری بین رشته ای در طراحی طبیعت محور محیط ساخت پایدار که با برنامه کاری RIBA هماهنگ است ، توسعه یابد.

کلیدواژه ها:

همکاری چند رشته ای ، همکاری بین رشته ای ، طراحی طبیعت محور ، محیط ساخت پایدار