تأثیر اسید سالیسیلیک بر تحمل به سرمای بهاره در انگور (Vitis Vinifera) رقم بیدانه سفید

سرمای بهاره یکی از عوامل محدود کننده در تولید انگور است. استفاده از ترکیبات شیمیایی به عنوان یکی از روش های کاهش خسارت سرما محسوب می شود. این پژوهش به منظور بررسی تأثیر اسید سالیسیلیک بر افزایش تحمل به سرمای بهاره انگور رقم بیدانه سفید انجام شده است. اسید سالیسیلیک در چهار غلظت صفر (شاهد)، 0/5 و 1 و 2 میلی مولار تهیه شد و محلول پاشی بوته ها در مرحله تمام گل و در دو نوبت صبح و عصر با فاصله 12 ساعت انجام شد. صبح روز بعد از هر بوته پنج برگ از گره ششم شاخه ها جدا و میزان قندهای محلول برگ اندازه گیری شد. نمونه هایی از برگ و ساقه بوته های تیمار شده به مدت سه ساعت تحت تنش سر مایی صفر، 2- و 4- و 8- درجه سانتی گراد قرار گرفت و نمونه های خوشه گل نیز به مدت سه ساعت در معرض دماهای صفر، 2- و 4- درجه سانتی گراد قرار گرفتند. نتایج نشان داد کاربرد اسید سالیسیلیک در غلظت 0/5 میلی مولار سبب افزایش قندهای محلول می شود. اسید سالیسیلیک، سرما و برهمکنش آن ها تأثیر معنی داری بر میزان نشت الکترولیتی نمونه ها داشت. تیمار با اسید سالیسیلیک باعث کاهش نشت الکترولیتی در نمونه های ساقه، برگ و خوشه گل در مقایسه با تیمار شاهد شد. کمترین نشت الکترولیتی در نمونه های برگ تیمار شده با 0/5 میلی مولار اسید سالیسیلیک مشاهده شد در حالیکه در نمونه های ساقه و خوشه گل بین غلظتهای مختلف اسید سالیسیلیک تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتایج این تحقیق نشان داد که اسید سالیسیلیک می تواند در افزایش تحمل به سرمای بهاره در انگور مؤثر باشد.

کلیدواژه ها:

اسید سالیسیلیک ، انگور ، نشت الکترولیتی ، قندهای محلول