رابطه حکایت های بهارستان با متون فارسی پیش و پس از آن

چکیده: بهارستان کتابی است که جامی آن را در سال ۸۹۲ ه.ق. به شیوه گلستان نگاشت. این کتاب سرشار از حکایات و داستان­هایی است که جامی فراخور موضوع روضه­های هشت­گانه، آنها را به کار برده است. این نوشتار برای یافتن پاسخ این پرسش تدوین شده است که آیا جامی در آفرینش حکایت­های بهارستان بر قریحه و طبع خویش تکیه داشته یا آنها را از متون پیش از خود برگرفته است؟ سوال دیگر این مقاله آن است که آیا نویسندگان پس از جامی ازحکایت­های بهارستان بهره گرفته­اند؟ برای رسیدن به پاسخ این پرسش­ها، حکایت­های بهارستان استخراج و با متون پیش و پس از آن سنجیده شد. نتیجه پژوهش نشان داد که جامی بر پایه سنت داستان­نویسی کهن پارسی، بسیاری از حکایات و داستان­های خود را بدون ذکر ماخذ از متون پیش از خود برگرفته است و حکایات­پردازان پس از وی نیز از نقل حکایت­های مندرج در بهارستان سود جسته­اند.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه­ها: بهارستان ، جامی ، حکایت ، نثر فارسی