چالش های حق بر سلامتی و بهداشت در نظام بین المللی حقوق بشر

هدف از انجام تحقیق بررسی چالش های حق بر سلامتی و بهداشت در نظام بین المللی حقوق بشر بود. حق بر سلامتی حقی جهان شمول محسوب می گردد و وظیفه تمام دولت هاست که جهت ارتقای این حق چه در خصوص شهروندان و غیر شهروندان خود گام بردارند. حق بر سلامتی به واسطه ی پیوند نزدیکی که با حیات انسان دارد، شایسته ی توجه است. تحقق عالی ترین استاندارد موردنظر میثاق نیازمند صرف حداکثر منابع در دسترس دولت ها و طی زمان است. تحقق این استاندارد، با توجه به بنیادهای تعیین کننده ای که برای سلامتی شمردیم، چالشی بزرگ برای دولت ها به شمار می رود. دلیلش نیز این است که تحقق این بنیادها مقدمه ی لازم نیل به استاندارد عالی بهداشت و سلامتی است، اما در وضعیتی که آلودگی های زیست محیطی و تخریب روزافزون جنگل ها که هم چون ریه های کره ی خاکی هستند، گرمایش ناشی از حجم انبوه گازهای گلخانه ای، بیابان زایی، خشک شدن یا آلودگی منابع آب شیرین و . . . که به نوعی روزشمار مرگ زیست بوم انسان را کلید زده اند، در کنار افزایش قحطی و خشک سالی و فقدان امنیت غذایی، باعث گردیده است که سلامتی انسان بیش ازپیش در معرض خطر قرار گیرد. در این شرایط شاید صحبت از عالی ترین استاندارد سلامتی چندان واقع بینانه نباشد. از سوی دیگر، محدودیت منابع تحت اختیار دولت ها و عدم برنامه ریزی صحیح و اصولی در تخصیص و تقسیم منابع، مشکل منابع محدود را چند برابر کرده است. تعهد به همکاری بین المللی هم که به عنوان سازوکاری تکمیلی جهت توانمندسازی و بالا بردن ظرفیت های اقتصادی و فنی دولت ها در میثاق مطرح گردیده است، بیشتر به یک توصیه می ماند تا تعهدی حقوقی، هرچند که در یک سند بین المللی الزام آور ذکر شده است.

کلیدواژه ها:

بهداشت جهانی ، سلامتی ، حقوق بین الملل ، بیماری