تاب آوری شهری در مواجه با پراکنده رویی

با شهرنشینی و رشد اقتصادی، مناطق شهری افزایش یافت و شهرها به طور خطرناکی گسترش یافتند. این گسترش کاربری اراضی را تغییر داد و در بیشتر موارد باعث کاهش وسعت زمین های کشاورزی مولد در اطراف این شهرها شد. مفهوم تاب آوری شهری میان رشته ای است و برای اثربخشی به مشارکت های چندجانبه نیاز دارد. این به عنوان یک فرآیند پویا دیده می شود که شامل مداخلات سیاستی و حاکمیتی برای افزایش توانایی شهرها برای جذب و بازیابی از اختلالات خارجی و داخلی است. هدف از این مقاله بررسی رویکردهای موثر در مواجه با پراکنده رویی، مرور تعاریف و مفاهیم پراکنده رویی شهری، تاب آوری شهری است. در نهایت با توجه به بررسی ها باید توجه ویژه ای به تاب آوری در حوزه برنامه ریزی شهری داشته باشیم و علاوه بر در نظر گرفتن تاب آوری به صورت کلی به تاب آوری خاص هم توجه داشته باشیم.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، پراکنده رویی شهری ، پایداری ، برنامه ریزی شهری